Kształtowanie przyszłości: spostrzeżenia z trzeciej edycji RFLL w Katowicach

Trzecie Regionalne Laboratorium Literatury Przyszłości (RFLL) w Katowicach było dynamicznym krokiem naprzód w kształtowaniu przyszłości regionu poprzez wspólny proces kształtowania polityki DUST. Warsztaty zgromadziły głosy młodych ludzi, górników i emerytów, a także przeanalizowały projekty oświadczeń politycznych z poprzednich sesji pod kątem ich trafności i wpływu. Uczestnicy przekazali otwarte opinie i wprowadzili świadome korekty, aby zapewnić, że polityka odzwierciedla zarówno potrzeby społeczności, jak i realia regionalne. Czytaj dalej, aby odkryć wybrane wizje przyszłości Katowic!

Dziedzictwo przemysłowe

Teza (a): „Dziedzictwo przemysłowe regionu jest siłą napędową nowych procesów rozwojowych na Śląsku”.

To stwierdzenie spotkało się z powszechną aprobatą. Młodzi uznali je za oczywiste, ale zaproponowali wzmocnienie go poprzez dodanie słowa „tylko”, pozycjonując w ten sposób dziedzictwo jako jedyny motor rozwoju. Górnicy poparli pierwotną wersję bez zmian, odzwierciedlając ich silny związek z przemysłowymi korzeniami Śląska i jego rolą w odbudowie gospodarczej.

Teza (b): „Dziedzictwo przemysłowe Śląska utrudnia rozwój nowych przedsiębiorstw w regionie”.

To zapoczątkowało dalszą dyskusję. Młodzi docenili jasność i prowokacyjny ton oświadczenia. Górnicy kwestionowali znaczenie terminu „nowa działalność” i podkreślali potrzebę jaśniejszej terminologii. Starsi wyrażali bardziej ogólne obawy, zastanawiając się, czy „dziedzictwo” obejmuje nie tylko struktury, ale także kulturę i pamięć. Pomimo tych obaw, zaproponowali pozostawienie oświadczenia bez zmian, ponieważ miało ono potencjał zainicjowania konstruktywnego dialogu.

Perspektywy zatrudnienia

Propozycja (a): „Perspektywy zawodowe na Śląsku będą bardzo dobre – młodzi ludzie będą przyciągani do regionu”.

Większość uczestników zgodziła się z intencją tego stwierdzenia, ale chciała doprecyzowania. Młodzi zasugerowali, aby wspomnieć o poprawie w stosunku do obecnej sytuacji, podczas gdy górnicy zasugerowali dodanie „ze względu na potencjał”, aby wzmocnić optymistyczne nastawienie. Dorośli uznali, że pierwotna wersja była już dobrze sformułowana.

Teza (b): „Brak perspektywicznych miejsc pracy na Śląsku zmusi wielu młodych ludzi do przeprowadzki do miast takich jak Kraków, Wrocław czy Warszawa”.

Ta wersja wydawała się wielu bardziej realistyczna. Młodzi proponowali skrócenie wyroku i pominięcie omawianych miast na rzecz „innych regionów”. Jednocześnie wskazywali, że wielu młodych ludzi wyjeżdża za granicę – nie tylko za pracą, ale w ogóle w poszukiwaniu lepszego życia. Górnicy uznali to wyjaśnienie za przemyślane, a starsze pokolenie czuło się komfortowo z tym sformułowaniem.

Przekwalifikowanie, podnoszenie kwalifikacji i rola sztucznej inteligencji

Propozycja (a): „Wykorzystanie sztucznej inteligencji w miejscu pracy spowoduje, że ludzie będą poświęcać więcej czasu na pracę twórczą niż na rutynowe, powtarzalne zadania, takie jak te występujące w zautomatyzowanej produkcji”.

Wszystkie grupy były zgodne: zdanie było zbyt skomplikowane. Młodzi uznali je za niezrozumiałe, a zarówno górnicy, jak i osoby starsze apelowali o wersję prostszą, jaśniejszą i bardziej zrozumiałą, zarówno pod względem struktury, jak i treści.

Propozycja (b): „Sztuczna inteligencja nie zmieni rynków pracy, które wymagają pracy ręcznej”.

To było bardziej zrozumiałe. Młodzi ludzie nadal preferowali prostsze sformułowania, ale rozumieli istotę przekazu. Górnicy przyjęli to stwierdzenie bez zmian, a dorośli, dostrzegając jego trafność i subtelną sprzeczność, postanowili pozostawić je bez zmian.

Adaptacja do społeczności

Teza (a): „Pomoc społecznościom w dostosowywaniu się do zmian zależy od kreatywności i determinacji zwykłych ludzi”.

To stwierdzenie wywołało zamieszanie. Młodzi ludzie uznali strukturę za niejasną, a górnicy podzielali to zdanie. Samo starsze pokolenie kwestionowało ogólny sens i domagało się całkowitego przepisania.

Propozycja (b): „Aby pomóc społecznościom dostosować się do zmian, potrzebne jest wsparcie ze strony miasta, regionu i państwa”.

Ta wersja była bardziej zrozumiała. Podczas gdy młodsi członkowie ponownie udzielili drobnych wyjaśnień, górnicy zadawali uzasadnione pytania dotyczące niejasności, zwłaszcza odnośnie tego, kto komu pomagał. Starsi członkowie uznali tę wersję za bardziej zrozumiałą, zwłaszcza w porównaniu z pierwszą.

Finansowanie i wsparcie

Propozycja (a): „Finanse i wsparcie na rzecz transformacji są dostępne i rozdzielane sprawiedliwie, tak aby każda osoba na Śląsku dotknięta zmianami w górnictwie i tradycyjnym przemyśle otrzymała odpowiednie wsparcie”.

Propozycja (b): „Finanse i wsparcie na rzecz zmian nie są łatwo dostępne i nie obejmują wszystkich mieszkańców Śląska ponoszących koszty wyjścia z górnictwa i innych tradycyjnych gałęzi przemysłu”.

Młodzi ludzie uznali obie opcje za zbyt czasochłonne i niewystarczająco odważne. Zaproponowali alternatywy:

• W odniesieniu do (a): „Każdy górnik dotknięty zamknięciem kopalń powinien otrzymać długoterminowe wsparcie finansowe od państwa”.

• Odnośnie (b): „Państwo nie powinno udzielać wsparcia finansowego osobom dotkniętym transformacją ani ingerować w ich życie”.

Górnicy wyrazili swoje niezadowolenie z obecnego wsparcia, nazywając je w dużej mierze, a zwłaszcza szkolenia, symbolicznym lub nieskutecznym. Argumentowali, że realnej pomocy muszą towarzyszyć gwarancje prawne, takie jak dostęp do rynków. Starsi członkowie zasugerowali doprecyzowanie tych stwierdzeń i odniesienie się w szczególności do transformacji energetycznej , aby uniknąć niejasności.

Metropolityzacja: być albo nie być?

Teza (a): „Stworzenie metropolii może wzmocnić tożsamość regionalną i wesprzeć zmiany – razem miasta mogą być silniejsze”.

Teza (b): „Stworzenie silnego miasta z miast tworzących metropolię (GZM) nie przyspieszy transformacji i nie przyczyni się do trwałej transformacji i wzmocnienia tożsamości regionalnej”.

Młodzi zaproponowali przeformułowanie (a) nacisku na współpracę: „Wspólnie miasta mogą wzmocnić swoją transformację w megalopolis, nie tracąc przy tym swojej tożsamości”. Górnicy byli zadowoleni z obu stwierdzeń. Dorośli jednak ostrzegali przed terminem „megalopolis”, preferując alternatywy, takie jak „silny ośrodek miejski” lub „silna jednostka administracyjna”, które lepiej odzwierciedlały wielkość i charakter regionu.

Te rozmowy odzwierciedlają nieustanną równowagę między realizmem a ambicją, tradycją a innowacją. Od dziedzictwa przemysłowego po sztuczną inteligencję, od odporności społeczności po tożsamość regionalną, uczestnicy ze wszystkich pokoleń przyczyniają się do rozwoju wspólnej i praktycznej wizji transformacji Śląska.

Bądźcie na bieżąco, aby dowiedzieć się więcej o kolejnym Regionalnym Laboratorium Przyszłościowej Literatury!